ارزیابی تحمل پایه های هلو، بادام تلخ،gf677 و gn15 به کلروز ناشی از بی کربنات و کمبود آهن

به منظور بررسی تحمل چهار پایه از درختان هسته دار به کلروز کمبود آهن، آزمایشی در قالب فاکتوریل بر پایۀ طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار، در دانشکدۀ کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا در سال 1391 انجام گرفت. پایه های مورد بررسی شامل هیبرید های هلوو بادام gf677 و gn15، بادام تلخ و هلو و تیمار های غذایی مورد استفاده شامل: محلول غذایی هوگلند فاقد آهن ( اسیدیتۀ 6)؛ محلول غذایی هوگلند حاوی آهن با غلظت 90 میکرومولار به عنوان تیمار شاهد (اسیدیتۀ 6)؛ و محلول غذایی هوگلند حاوی آهن با غلظت 90 میکرومولار و بی کربنات پتاسیم با غلظت 10 میلی مولار (اسیدیتۀ 8) بود. در پایان آزمایش، آهن کل و فعال برگ و ریشه،غلظت کلروفیل، پراکسید هیدروژن و همچنین فعالیت کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز اندازه گیری شد. حساس ترین پایه به کمبود آهن و اسیدیتۀ زیاد، هلو؛ و متحمل ترین پایۀ بادام تلخ بود. بین هیبرید های هلو و بادام،gf677  تحمل بهتری به شرایط فقر آهن و حضور بی کربنات در مقایسه با gn15 نشان داد. محلول غذایی حاوی بی کربنات مانع جذب و انتقال آهن توسط ریشه های هلو شد، درحالی­ که سایر پایه ها مقادیر به نسبت زیادی آهن را در این شرایط جذب کردند و به اندام هوایی انتقال دادند. در این شرایط، در پایه های gf677 و gn15 مقادیر به نسبت زیادی آهن در برگ ها به شکل غیرفعال بود، ولی در پایۀ بادام تلخ افزون بر جذب و انتقال زیاد آهن، مقدار زیادی از این عنصر فعال و توسط برگ قابل استفاده بود.